Amele karışmış ise riya , Beden edebilir mi zevk ve sefa , Bîtâb düşmüş ise ruh ve beden , Düş-î ıztırar neye yarar , Bekler durur elem ile dolmuş mahlukat, Çaresizce, her daim sızlanarak , Bürümüştür yüreğini inkıyâd hali , Her an akar dümû-i istimdad , Eğer hâline vakfe-güzin eyler ise , Bir ihtimal korunur çetin azaptan , Ruhu şikayet halindedir, her daim , Serzeniş ve öfke doludur hoyrat olan nefse , Gerek var mıdır ki sâlhurde hayata bunca çaba, Bu dünya ancak olur reh güzâr, Akıllı mahluk cebin-i sâf ile çıkar yola Ancak kurtuluş için etmelidir şitâb , Yoksa bekler aciz olan mahluku , Mu'tâd olmayan bir azap , Söndürebilir mi sanır insan , Buhayre vaziyeti ile, körüklenmiş olanı, Tek çare vardır şüphesiz, Affı, lütfu bol olanın kapısına sığınmak , Tövbe ile tertemiz yıkanmak, Zırhları sıkıca kuşanmak, Yüce olana umut ile koşmak, Seccadeleri , mescitleri âşiyân eylemek , Huzuru bahşedenin huzurunu dayanak eylemek , Âbânileri sıkıca sarıp Hakka yönelmek, Yapılacak olan en doğrusu , Teslim olmaktır yaratana , Teslimiyeti bahşeden ne büyüktür , Öylesine bir şanı vardır, görmemek imkansız, Yaraşır olmak gerekir Rahman ‘ın şanına, Kudret pınarından faydalanmak, Nasip olmaz her yaşayana.