HELALLEŞMEK VE İNANMAK, GÖZYAŞI GİBİDİR..!

HELALLEŞMEK VE İNANMAK, GÖZYAŞI GİBİDİR..! Kendini çok yalnız hisseden Kurt birgün koyunun yanına varır ve onunla dost olmak istediğini söyler. Koyun her ne kadar fıtratı gereği değişmeyeceğini ya kendisine ya da yavrularına zarar vereceğini öne sürüp bu teklifi kabul etmek istemese de, Kurt'un yalvarıp yakarmalarına gönlü razı olmaz ve "belki de dediği doğrudur" diye düşünerek en sonunda kabul eder bu dostluğu..! Gel zaman git zaman dostlukları ilerler, çok da güvenirler birbirlerine... Derken Kurt, birgün hastalanır ve arkadaşı koyun onun için şifalı bitkiler bulmaya gider ormana..! Kurt bir ara kendine gelir ve koyunun yavrularını görünce kendini tutamaz, açlığı ağır basar ve onlara saldırır..! Dostunun yavruları olduğunu düşünmeden hepsini yer. O anda koyun bir tutam şifalı ot ile çıkagelir. Yüksek vadi yamaçlarında yaralanmıştır o otları toplayabilmek için..! Bedeni kan içindedir. "Ucunda ölüm dahi olsa senin için, dostluğumuz için bu şifalı otları topladım"  dediğinde Kurt, "Eyvah" der içinden. "Eyvah ben ne yaptım?" diye dövünürken, Koyun az ilerideki kanları görür. Ne olduğunu anlamıştır ve gözlerinden yaşlar süzülür. Kurt pişmanlıkla dizlerinin üzerine çöker ve af diler, ihanet ettiği dostundan..! -"Ben çok büyük bir hata ettim. Ama senin, benim için şu yaptığını görünce bin pişman oldum. Ne olur bana bir kere daha inan. Bir şans daha ver bana" der. Koyun, - "Tamam ama bir şartla inanırım" karşılığını verir. Tam o anda bir damla gözyaşı süzülür teninden ve yere düşer..! -"Ne desen yaparım. Yeter ki bir defa daha bana inan." der Kurt..! O anda koyun az önce yere düşen gözyaşını işaret eder. -"Hadi o zaman o gözyaşımı yerine getir. Getir ki, ben de sana inanayım" der. Kurt donup kalmıştır bu sözün karşısında..! O an koyun can acısıyla gözlerinin içine bakar Kurt'un ve şöyle der: -"İnanmak gözyaşı gibidir. Gözden düşerse ne yaparsan yap bir daha asla geri gelmez" Ve can acısıyla çıkar gider oradan..! Helalleşmek..! Öylemi..!? Celladına aşık olan millet misali..! "Anlamadım" der gibisiniz. Yani İnsanın kendisini zora sokan ve üzen koşulları kabullenmesi, savunması, sıkıntıya sokan koşulların nedenlerini görmemesi, ezilmesine rağmen ezenin yanında yer alması, hatta ezen kişiye karşı minnet duyması olarak da tanımlanabilir..! Anladınız mı değil mi. Şimdi HELALLEŞMEYİ bir kez daha sonra BİR KEZ DAHA DÜŞÜNÜN. Selam ve dua ile... Bülent ERTEKİN