Biz Birbirimize Emanet Edilmemiş miydik?
<p>Kimi zaman insanlardan bahsederken, “rastlantı” der geçeriz.</p>
<p>Ne tuhaf değil mi?</p>
<p>Tek düzene oturtmaya çalıştığımız şey,</p>
<p>Birbirlerinden farklı, binlerce, onbinlerce kişilik.</p>
<p>Yaradan, ne kadar da ince zarif ve saf yaratmış oysa.</p>
<p>Neden, saf kalmayı başaramıyoruz?</p>
<p>Masumların, mazlumların canları yanarken,</p>
<p>Neden kalplere leke, gözlere yaş, gönüllere kin düşer?</p>
<p>Her mevsim, meyveye ayrı bir tat katarken,</p>
<p>Neden bizler hayata lezzet katamıyoruz?</p>
<p>Biz birbirimize emanet edilmemiş miydik?</p>
<p>Yaratılış fıtratımız, sevgi ve iyilik değil miydi?</p>
<p>Ne zaman tükettik biz bu güzellikleri?</p>
<p>Ve yaşadığımız yer, yani dünya…</p>
<p>Saatler yanlış istikamette,</p>
<p>Zaman kötülüğe doğru hızla ilerliyor sanki.</p>
<p>Dalında açan tomurcuktan başlanılıyor,</p>
<p>İyi güzel ne varsa, bir bir kopartılıyor kalplerden.</p>
<p>Kötülüğe uzanan eller ve diller,</p>
<p>Can yakmaya devam ediyor.</p>
<p> </p>
<p>Hadi, güneşin aydınlattığı o aydınlığa,</p>
<p>Sevgi ve iyilik tohumları ekelim.</p>
<p>Ekelim de…</p>
<p>Ekilen tohumlar, kalplerde kök salamıyor ki?</p>
<p>Sebep mi? Sevgi tohumlarını bile “sevgiyle” ekmeyi öğrenemedik.</p>
<p>Ve kalpleri, “sevgi”in olmadığı,</p>
<p>Kokusuz dikenli gül bahçelerine benzettik.</p>
<p>Güle koku veren diken değil miydi?</p>
<p>Neden gülsüz çoğaldı ki dikenler?</p>
<p>İnsana yakışan, bir tatlı tebessüm değil miydi?</p>
<p>Neden karanlığa benzer asık suratlar?</p>
<p>Aydınlığın kaynağı, sevgi dolu kalpler değil miydi?</p>
<p>Neden gündüzler gece, geceler karanlık kör kuyulara dönüştü?</p>
<p>Bizden istenilen üç sihirli kelime: Huzur, mutluluk ve sevgi…</p>
<p>Günümüz insanları ise aldanmış dünyanın sahte güzelliklerine</p>
<p>Ne huzuru, ne mutluluğu ne de sevgiyi arzuluyor.</p>
<p>Kötülüğe bulanmış, hırslarına yenilmiş,</p>
<p>Gözünü toprak bile doyuramamışken,</p>
<p>“Doyumsuzluğa” doymuş bir hâlde, gününü gün ediyor…</p>
<p>Suçlu mu? Gözünü ve kalbini hak ve hakikate kapamış</p>
<p>Zihinlerini şeytani düşüncelere yuva yapmış</p>
<p>İyiliği, kötülüğe; ahiretini dünyaya tercih etmiş biz.</p>
<p>Yani insanoğlu…</p>
<p> </p>
<p>Memdoğlu…</p>
<p> </p>
Ekleme
Tarihi: 27 Ekim 2016 - Perşembe
Biz Birbirimize Emanet Edilmemiş miydik?
<p>Kimi zaman insanlardan bahsederken, “rastlantı” der geçeriz.</p>
<p>Ne tuhaf değil mi?</p>
<p>Tek düzene oturtmaya çalıştığımız şey,</p>
<p>Birbirlerinden farklı, binlerce, onbinlerce kişilik.</p>
<p>Yaradan, ne kadar da ince zarif ve saf yaratmış oysa.</p>
<p>Neden, saf kalmayı başaramıyoruz?</p>
<p>Masumların, mazlumların canları yanarken,</p>
<p>Neden kalplere leke, gözlere yaş, gönüllere kin düşer?</p>
<p>Her mevsim, meyveye ayrı bir tat katarken,</p>
<p>Neden bizler hayata lezzet katamıyoruz?</p>
<p>Biz birbirimize emanet edilmemiş miydik?</p>
<p>Yaratılış fıtratımız, sevgi ve iyilik değil miydi?</p>
<p>Ne zaman tükettik biz bu güzellikleri?</p>
<p>Ve yaşadığımız yer, yani dünya…</p>
<p>Saatler yanlış istikamette,</p>
<p>Zaman kötülüğe doğru hızla ilerliyor sanki.</p>
<p>Dalında açan tomurcuktan başlanılıyor,</p>
<p>İyi güzel ne varsa, bir bir kopartılıyor kalplerden.</p>
<p>Kötülüğe uzanan eller ve diller,</p>
<p>Can yakmaya devam ediyor.</p>
<p> </p>
<p>Hadi, güneşin aydınlattığı o aydınlığa,</p>
<p>Sevgi ve iyilik tohumları ekelim.</p>
<p>Ekelim de…</p>
<p>Ekilen tohumlar, kalplerde kök salamıyor ki?</p>
<p>Sebep mi? Sevgi tohumlarını bile “sevgiyle” ekmeyi öğrenemedik.</p>
<p>Ve kalpleri, “sevgi”in olmadığı,</p>
<p>Kokusuz dikenli gül bahçelerine benzettik.</p>
<p>Güle koku veren diken değil miydi?</p>
<p>Neden gülsüz çoğaldı ki dikenler?</p>
<p>İnsana yakışan, bir tatlı tebessüm değil miydi?</p>
<p>Neden karanlığa benzer asık suratlar?</p>
<p>Aydınlığın kaynağı, sevgi dolu kalpler değil miydi?</p>
<p>Neden gündüzler gece, geceler karanlık kör kuyulara dönüştü?</p>
<p>Bizden istenilen üç sihirli kelime: Huzur, mutluluk ve sevgi…</p>
<p>Günümüz insanları ise aldanmış dünyanın sahte güzelliklerine</p>
<p>Ne huzuru, ne mutluluğu ne de sevgiyi arzuluyor.</p>
<p>Kötülüğe bulanmış, hırslarına yenilmiş,</p>
<p>Gözünü toprak bile doyuramamışken,</p>
<p>“Doyumsuzluğa” doymuş bir hâlde, gününü gün ediyor…</p>
<p>Suçlu mu? Gözünü ve kalbini hak ve hakikate kapamış</p>
<p>Zihinlerini şeytani düşüncelere yuva yapmış</p>
<p>İyiliği, kötülüğe; ahiretini dünyaya tercih etmiş biz.</p>
<p>Yani insanoğlu…</p>
<p> </p>
<p>Memdoğlu…</p>
<p> </p>
Yazıya ifade bırak !
Bu yazıya hiç ifade kullanılmamış ilk ifadeyi siz kullanın.
Okuyucu Yorumları
(0)
Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.
Diğer Yazıları
30
Nisan
11
Mart
17
Ekim
04
Nisan
19
Ocak
07
Kasım
04
Eylül
13
Temmuz
27
Haziran