SAVAŞIN GÖZYAŞLARI

SAVAŞIN GÖZYAŞLARI Hüsran doluydu gözleri, Kanlıydı , çaresizdi Yaşlar akmaktaydı ,iki çift rahmetinden , Damla damla değil, sel gibiydi Dolup taşmıştı defalarca, rahmet denizi Umut dolu çığlıkları feryatları vardı İnlemişti cihan ,haykırmaktaydı deniz Böyle zulüm olmaz ,olmaz diye. Beklemek değildi yoran , Zalimin zulmüydü yaralayan , Mazlum olmak kötü değildi İstese de zalim olamazdı yaralayamazdı Merhamet doluydu yüreği, sevgi dolu Akan gözyaşını dindirmekti hedefi Gencini ,yaşlısını korumaktı gayesi , Nasıl zalim olurdu ,kıyardı onca cana Yürekten, insanlıktan yoksun değildi Merhamet, kökü derinlerde olan Sağlam, sarsılmaz ağaç misaliydi Barış gerekti ,huzur gerekti Dinmeliydi gözyaşı, yetmişti artık Savaşın acı feryatları yerine , Barışın umut dolu çığlıkları gerekti, Sonraki nesle ümit olmak gerekti Savaşın zulüm, Barışın ise insanlığın, Birlikteliğin şifresi olduğunu anlatmak Kafalara silinmemek üzere kazımak gerekti, Zalim olmayı değildi öğrenmesi gereken , Mazluma uzanan el, yoluna yoldaş, Omuz omuza , direnmesi öğretilmeliydi, FATMA NUR ÖZCAN