Hepimizin bir kırmızı noktası vardır. Pardon! Yoksa birden fazla mı demeliydim? Kırmızı nokta,  aslında hepimizin durmamız gereken bir farkındalık olmasıyla beraber, birçoğumuzun farkında bile  olmadan bu ''dur'' işaretini görmeden geçmeye devam etmemiz bizim zararımıza. Neden mi? Çünkü  insanlığın bir dönüm noktasıdır bu nokta!   Bilmemiz gereken bir şey var ki; içinde yaşıyor olduğumuz bu zaman diliminde; siyaset, ırk, din, mezhep, kapalısı- açığı, futbol takımları gibi birçok ayrımların yaşandığı bir zaman. Özellikle bu  kırmızı nokta, dostluklar ve yakın arkadaşlık ilişkilerinin bozulmaya yüz tuttuğunun işaretidir.  Yanlışa kapılıp gidenler, o kırmızı noktada durmasını bilmeyenlerdir. Aslında 'saygı' tüm olumsuz  yargıların temelini yıkan güçlü bir duygudur. Fakat ''herkesin doğrusu kendine'' derler ya,  dolayısıyla kendi doğrusunu savunan her insan, karşısındakini ya görmezden gelir ya da O'nun  yanlış fikre sahip olduğunu düşünerek O'nu reddeder. Elbette ki kendi doğrularımızı da yanlış  saymamız mümkün değil; fakat karşımızdakinin de düşüncesine saygı duymak zorundayız.  Saygının olmadığı ikili veya daha çoklu insan ilişkilerinde; siyaset, ırk, din, mezhep, kapalısı- açığı, futbol takımları tarzı konuların açılmaması sağlanmalı.  Dikkat ederseniz günümüzde kimi insanlar kendisinden olmayan ve farklı bir topluma sahip olan birini mutlaka dışlamaktadır. Dolayısıyla sırf bu sebeplerden ötürü nice sevenler ayrılıp, nice  dostluklar bozulmuştur. Halen de bu durum süregelmekte... Peki ne zaman son bulacak? Elbette ki  herkes birbirine saygı duymayı öğrenince son bulacak!  Hiç şüphesiz dünyamızı kirleten en kötü davranışlardan biridir yapılan ayrımcılıklar, bu zulüm  değil de nedir! Bu ayrımcılıklar sadece insanın insana yapmasıyla sınırlı kalmayıp insandan  hayvana da yapılmaktadır. Suçsuz günahsız yere Allah'ın sessiz kulları olan hayvanlar  katledilmekte. Dünya sadece biz insanlara mı ait! Nedir bu öfke, bu kin ve nefret! Neyi  paylaşamayıp paylaştıramıyoruz! Sığamıyor muyuz koskoca dünyaya? Oysa bu dünya hepimize  yeter, hatta fazlasıyla da artıyor. Ama insanoğlu öyle bir varlık ki, kimisi nefsinin yarattığı kötü  duyguların farkında olup kötülükten uzak dururken, kimisi de nefsinin zincirlenmiş kölesi olmuş  durumunda. İrade bizlere aittir. Nasıl bir kişiliğe sahip olmamız konusunda kendimizi eğitmesini  bilmeliyiz. Kişilik eğitimi farkındalıktan geçer. Bizler kendimizi keşfedip farkında olmazsak yarın  çok geç olabilir.