Her insanda zaman zaman kaygı ve endişeler kaçınılmaz olabiliyor, özellikle günlük hayatta yaşadığımız birtakım olumsuz durumlar bu istisnaları ortaya çıkarmakla kalmayıp, kişilerin kendilerini büyük bir boşlukta hissetmelerine dahi sebep olabiliyor. Her insan, hayatında bazı problemler yaşayabilir; gerek ailevi, gerek iş hayatı, gerekse akrabalık ve arkadaşlıklardan dolayı ortaya çıkan kimi kaygılar, kişinin kendisini mutsuz hissetmesine sebep olur.  Mutluluk zor olmasa da, bir o kadar kolay da değildir. Nasıl ki yaşadığımız bir problemle ne şekilde başa çıkacağımızın yollarını arıyorsak, emin olun ki mutlu olmanın da yollarını arayıp bulmak bizim elimizde. Biz insanız, insan değerlidir. Eğer bir insan her şeye takılarak üzülüp, üstüne bir de kendisini günlerce veya haftalarca eve kapatıyorsa, hatta ve hatta varsa sosyal medyalarını, telefonunu dahi kapatıyorsa, bu durum işkenceden başka bir şeye yorumlanamaz. Evet, kendi kendine işkence diyebiliriz buna. Acı ama gerçek...  Yaşamak her şeye rağmen çok güzel. Nefes alabiliyorsak bile bunun kıymeti o kadar büyük ki, lâkin en çok da insan hastalanınca sağlığının değerini anlıyor. Ah biz insanlar... Hayatın kısa ve geçici olduğunu unutup anlık gaflete düşen varlıklarız. Ne tuhaf değil mi? Her şey bazen bizlerin istediği şekilde gitmeyebiliyor ama işte bunu kabullenmek elbette ki zor bir süreç. Atlatılır mı? Atlatılır. Bu hayatta neler atlatmadık ki. Hangi acı unutulmadı ki. Evet bazı acılar insanda derin izler bırakır, ama iz işte, sadece bir izden ibaret kalıyor.  Yaşamak değildir zor olan, güçlü kalabilmek!