Uyandırmayın Beni

Uyandırmayın Beni Uyandırmayın beni, kar yağıyor, Kötülüklerin üstünü örter mi bilmem. Beyaz gelinliğiyle, o tüm ihtişamıyla, Bir gece bile olsa, uyandırmayın beni. Her şeyi beyaz hatırlamak istiyorum. Zifiri karanlığın üstünü örter belki. Uyandırmayın beni, kar yağıyor. Çocukluğum aklıma geliyor, Her şey o zaman kirli değildi, Vicdanlar daha beyazdı. "Kar gibi," diyor içimdeki ses, Saf ve temiz, merhamet de vardı. Uyandırmayın beni, dışarıda kar yağıyor. Şimdi saat, çocukluğumu gösteriyor. Uyandırmayın beni, saf ve temiz, Bir rüyanın en güzel yerindeyim. Çocukluğumu izliyorum, Bir küçük kız, okul şenliğinde, Şiir okuyor önündeki kalabalığa. Utangaç ve içi içine sığmayan. Uyandırmayın beni, dışarıda kar yağıyor. O kız çocuğunun şiir okuduğu yerdeyim. Uyandırmayın beni, dışarıda kar yağıyor. Saat, çocukluğumda dursun, Zaman dursun o anda. Merhametli vicdanların, insanların, Daha çok olduğu zaman geçmesin, Saatler o anda dursun. Uyandırmayın beni, dışarıda kar yağıyor. Şiir okuyan kız çocuğunu izliyorum. Aycan YÜZTAŞ