GÜNÜN KUTLU OLSUN, DİYEMEDİM HÜZÜN BAKIŞLIM

GÜNÜN KUTLU OLSUN, DİYEMEDİM HÜZÜN BAKIŞLIM Kocaman bir ömür ve yaşanmışlıklar... Boncuk gözlerinden hüzün akıyor... Boncuk boncuk gözleriyle, pamuk mu pamuk bir teyzemi ziyarete gittim, yaklaşık 20-25 dakika sohbet ettik. Kısacık dakikada hayatının özetini geçti. Resmen hayatında ne acılar yaşamış ne inişler ne çıkışlar yaşamış... Dinlerken adeta kanım dondu O boncuk gözler neler yaşamış ne acılar çekmiş, durdum düşündüm bir saniye. Empati yaptım. Dedim; kendi kendime "insan hayatı bu kadar ucuz mu?.. Bir kadının değeri bu kadar hiç mi?... Bu kadar aciz mi?... 2 kuması varmış, bir de kendi 3 ve 5 çocuk. Çocukların 3 tanesi kimi doğumda kimi farklı bir nedenle vefat etmiş, bir oğlu bir kızı kalmış. Kızı evlenmiş aynı binada annesine bakıyor. Unutamadığı en acı olayı 7 yıldır her gün ağladığı. Her gün o boncuk gözlerinden yaş yerine kan akar anneden. Oğlu bir gün annesine, -Anne beni sabah namazına kaldırır mısın? der ve annesi kaldırır. Anne: -Erken saatte niye kalkıyorsun oğlum? der. Evlat -Anne arkadaşlarla buluşup birlikte namaza gideceğiz. der ve annesine sarılır, öper, "hakkını helal et" der, çıkar evden. Ve o an birden annenin yüreğine ateş düşer. Koşarak kumasının yanına çıkar. -Bugün oğlum gitti, geri dönmeyecek. der. Hani, anne içgüdüsüdür ya, anlamıştır oğlunun bir daha dönmeyeceğini, "oğlum namaza giderken beni hiç öpmezdi" der kumasına. -"Bi haller var oğlum da, geri dönmeyecek" der feryad eder, ağlar ve hissettiği gibi çıkar. Oğlu "işi de" karışmış, bir daha geri dönmeyecektir. Bugün "hakkını helal et" diyerek evden çıkan evladın 7. yılı olmuş. Anne üzüntüden kısmi felç geçirmiş, psikolojisi bozulmuş. Ağlayacağı yerde gülüyor, güleceği yerde ağlıyor... Bu nasıl dayanılmaz acıdır Bazen bakıyorsun hiç birşey yokmuş gibi normal... Aslında içinde öyle fırtına, depremler yaşıyor ki o gözlerine bakamıyorsunuz. Dakikalarca tavana baktım, gözyaşlarımı görmesin, birde ben üzmeyeyim diye göz yaşlarım içime aktı, yüreğim yandı. O gün ben, sadece âdeta bir dert küpü olan bu yaşlı teyzemin hayatının kısa bir özetini dinledim sadece. O hayatı yaşayan Anneyi ise hiç düşünemiyorum...? İçim yandı, boğazımda bir düğüm oturdu. Nasıl bir acıdır ki; her gün çalan kayıpı "OĞLUM"dur diye beklemek. "Keşke ölseydi" belki bu kadar acı olmazdı. Ben buna dayanamıyorum." Diyor. Kendime, nefsime sordum, evet, ben de olsa idim gerçek de dayanamazdım. O boncuk gözleri ile benim gözlerimin içine baktı, bana öyle bir dua etti ki; ömrümün sonuna kadar o duayı asla unutamam asla. Yaşlılar günüydü, "günün kutlu olsun teyzeciğim" diyemedim. Teyzeme nasıl derdim ki? Neyi kutluyordu ki... Dualarımla birkaç dakika da olsa derdini paylaştığım için çok mutlu olmuştu. Sadece isterdim ki, elimde bir sihirli değneğim olsun, teyzemin hayalleri gerçek olsun. 7 yıldır hasret çektiği yavrusuna kavuşsun. "Yürekten diliyorum." Rabbimden duamdır. Allah'ım teyzenin gözyaşları dinsin. Yâ'rabbi Tüm sıkıntıda olan insanlara duamdır acıları son bulsun hayalleri gerçek olsun inşallah. Unutulmamalıdır ki: Anne babamıza göstereceğimiz şefkat ve merhamet, onların huzurlu bir yuvaya en çok ihtiyaç duyduğu ihtiyarlık çağında ayrı bir önem taşır. Ömürlerinin bu en hassas döneminde onların yanı başında olmak, ihtiyaçlarını karşılamak, hayır dualarını almak bize Allah'ın rızasını kazandıracak en önemli vesilelerdendir. Herşey güzel gönlünüzce olsun. Emine İpek