SARP YOKUŞ(infak)

SARP YOKUŞ(infak) Beled suresi/11/; Fakat insan sarp yokuşu aşamadı. Sarp yokuşun ne olduğunu sen nereden bileceksin? O tutsak bir boynu çözmek, köle azad etmek( insanları özgürlüğüne kavuşturmaktır.) yahut açlık gününde yakın olan bir yetimi veya hiçbir şeyi olmayan bir yoksulu doyurmaktır. Daha sonra iman edenlerden olmak ve birbirine hakkı ve merhameti tavsiye etmektir. Ali imran/92/; Allah yolunda sevdiğiniz şeylerden harcamadıkça gerçek iyiliğe asla erişemezsiniz.Her ne harcarsanız Allah onu hakkıyla bilir… Rabbimizin bu sözlerini okuyup işitince, kardeşlerimizle beraber Rabbe sığınarak yollara düştük. Sarp yokuşu tırmanmaya talip olduk. Sevdiğimiz şeylerden harcamadan asla iyiliğe erişemeyeceğimizi anladık. Çalınmayan kapıları çalmaya başlayıp, her bir kapıda kendi esaret zincirlerimizden ve birinin çözüldüğüne şahit olduk… Allah'ın bize verdiği paradan, sevgiden, ilgiden, zamandan ve hatta duadan da infak etmemiz gerektiğini öğrendiğimiz bir okuldur sarp yokuş... Hem kendimizle hem de yaşadığımız toplumun gerçeğiyle yüzleştiğimiz bir okul... Bu sarp yokuşta karşılaştığımız bazı insanlar bizim öğretmenimiz olur. Bize yokluğun içinde ferasetli bir duruş nasıl olurmuş onu gösterir. Kimi de kalenderliğiyle tok gözlülüğüyle öyle bir örnek olur ki sen kendinden utanırsın.Tabi bunların yanında insanın bozulduğunda nasıl canavarlaşıp yanındaki masumlara nasıl eziyet ettiğinide görürsün. Gerçekten ihtiyaç sahibi olupta yalanıyla dolanıyla Allah’ın gönderdiği desteği tepenleride görürsün… Melik, Rezzak Sultan, Hallak olan her an yaratma halinde olan iyiliğin gerçek sahibinin biricik Rabbimiz olduğunu, hem toplumun kanayan yaralarını görürsün ve bunları tedavi etmek için uğraşırsın dertlenirsin. Çoğunlukla gözlemlediğim ; görülmeyen toprağa diri diri yavrularıyla beraber gömülmüş kız çocukları. Çoğunun yanında onları gömenler durmakta. Bazılarının üzerindeki toprak az atılmış. Hemen çıkabiliyor ve onun ayaklarının üzerinde durup öz güveninin yerine gelmesi, artık çalışıp yavrularına bakabilmesi kardeşlerimizle birlikte hepimizin mutluluğu sevinci oluyor... Ama bazısı çok derine gömülmüş oluyor; geçen hafta kapısını çaldığımız bir evde 23 yaşında diri diri toprağa gömülmüş bir evlatla karşılaştık... Önce annesi gömmüş onu sonra da babası daha sonra evlendirildiği adam daha derine gömmüş. Üç tane küçücük yavrularının önünde elleri ayakları bağlanarak saatlerce dövülen 23 yaşında küçücük bir kız çocuğu… Hepimizi derinden etkiledi gözlerindeki o korku, çaresizlik, hüzün o görünmeyen toprağın izi ve kokusu her yerini sarmış o küçük kızın… Oradan çıkarken o an için yapabildiğimiz sanki o toprağın altında hayatta kalmaları için erzak bırakmak... Daha sonrada inşaAllah Rabbimizin izni ve desteğiyle o yavruyu ve yavrularını o toprağın altından çıkarmak bir köleyi azad etmek, özgürlüğüne kavuşturmak için kardeşlerimizle birlikte bütün çabalarımızı seferber etmek. Bazı arkadaşlarımızla muhabbet ederken böyle durumlardan haberdar ediyorum anlatıyorum. Bazıları duyunca biz hiç dayanamıyoruz böyle şeyleri görmeye diyorlar. Tabiii bilmemek, görmemek, cehalet mutluluktur. Görünce bilince sorumluluk alıcaksın rahatın kaçacak bunu kimse istemiyor. Görmeyince sorumlu olmayacaklarını zannediyorlar. Tekvir suresi / 8 / diri diri gömülen kız çocukları sorduğunda, hangi suçtan dolayı öldürüldüklerinin hesabını iste, ahirette bu dünyada öldürülmelerinin duyarsız, umarsız, ilgisiz kalıp görmezden geldiğimizde ne diyeceğimizi hiç düşünüyor muyuz? Seyyah İmran Çetinoğlu