HZ:MEVLANA’DAN ÖĞÜTLER

İdris Yavuz Gönüller sultanı Mevlana, yedi iklim, dört bucakta tanınan, büyük Türk bilginidir. Dünya literatüründe eşine az rastlanan aşk ve sevda adamıdır. Hoşgörülü, merhametli, gerçek dosttur. Onun dergâhında ümitsizliğe, yanlışlığa, kırgınlığa ve düşmanlığa yer yoktur. O, yaratılanı Yaratandan ötürü seven insandır. O, diyor ki; -Kazandıkça bölüşemiyorsan, elini sorgula. -Konuştukça kırıcı oluyorsan, dilini sorgula. -Yürüdükçe menzilden çıkıyorsan, yolunu sorgula. -Ömür gittikçe yerinde sayıyorsan, gününü sorgula. -Sevildikçe vefasızlaşıyorsan, gönlünü sorgula. -Hangi halde olursan ol, sonunu sorgula. Siz değerli okurlarıma Hz. Mevlana’nın Mesnevi’sine ait”Şark İslam Klasikleri” eserinden derlediğim öğütlerinden bir demet sunmak istiyorum. O diyor ki; -Ağızdan çıkan söz, yaydan fırlayan ok gibidir. Gittiği yerden geri dönmez. -Ahmağa verilecek en güzel cevap susmaktır. -Ahmağın mazereti dinlenmez, özrü kabahatinden büyüktür. -Akılsız dost, zaten düşmandır. -Alkış alacağım diye, yalan söyleme, alkış alamayabilirsin. -Anlamsız söz, su üstünde yazılan yazı gibidir. Oraya ne yazarsanız yok olur. -Aşağılık kimse, yüksekliğin düşmanıdır. -Avcı taneler saçar, saçtığı taneler görünür, tuzağı görülmez.. -Ayna bir şeye ilgi duysaydı, bizim gibi münafık olurdu da her şeyi görmezdi. - Baş daima ayağın reisidir. Ayağı idare eden de baştır. -Bazı kadılar vardır ki, boğaz için rüşvet alınca, yüzü kızarır. - Bir kadın, hiç kör için süslenir mi? -Bir sokakta eşek düşüp ölürse, uyuyan binlerce köpek uyanır. -Bulutlar ağlamasa, yeşillikler nasıl güler. -Dağa bir kuş konsa, sonra uçup gitse, o dağda ne bir fazlalık, ne de eksilme vardır. -Dal, ağlayan bulutla yeşerir. Mum, ağlamakla aydınlık verir. -Düşüp bir yerin ağrısa bile, kimse görmeden kalk. Haline gülen olmasın. -Eğer karga çirkinliğini anlasaydı, dertten kar gibi erirdi. -Garip kuşun duası bile, insanın kurtuluşuna vesile olur.. -Gençlerin ayda gördüğünün fazlasını, ihtiyarlar bir tuğla parçasında görürler. -Gözler, insanın en doğru şahididir. Gönlün hoş gördüğünü, gözler reddetmez. -Ham kişiyi yola getirmeğe gayret, belayı satın almaktır. -Hararetle savunulan fikrin ayıbı, sözün içinde saklıdır. -Hırsına mağlup olarak zulmeden insan, artık zalim olmuştur. -İnsan, karakteri ile insanlığa yükselir. -İnsanları iyi tanıyın. Her insanı kötü bilip kötülemeyin, herkesi iyi bilip övmeyin. -İnsanlığın gayesi, hak ve hukuka sadakatle bağlı kalmaktır. -Kibir, hırs, şehvet kokusu, söz söylerken soğan gibi kokar. -Köpek daima yoksula, aciz’e saldırır ve fırsatını bulursa da ısırır. -Kötü insana iyilik öğretmek, eşkıyaya silah vermek gibidir. -Kötü kimse, görkemli sarayda bile olsa, Cehennemi yaşar. -Nefis üç köşeli dikendir. Nereye korsanız size batar. -Olgun insan toprak tutsa altın olur. Nasipsiz, altını eline alsa toprak olur. -Sana bela gelirse, bu zarar verdiğiniz birinin bedduasıdır. -Siz, birinin elindekini almayı değil, emeğinizle kazanın. -Sopayla kilime vuran, kilimi dövmez, tozunu silkeler. -Su ateşten üstündür, bir kaba konunca, ateş onu kaynatır. -Şefkat ve merhamette güneş gibi, kusur kapatmada gece gibi, öfkeliyken ölü gibi, hoş görüde deniz gibi, cömertlikte akan su gibi olun! -Terazi mala tamah etseydi, doğru tartmazdı. -Üç kişiye acıyınız; Kavmini, halkını düşünmeyen devlet büyüğüne, yoksullaşan zengine, cahile oyuncak olan bilgine. -Vakitsiz öten horozun boynu kesilir. -Yalan, gerçeğe sürülen bir yaldızlı boyadır. Bir gün bu dilin sıcaklığından eriyip dökülebilir ve gerçek ortaya çıkar. -Yaptığın şeyi mantığın kabul etmezse, hatalısın. Derhal geri adım atın, vicdanına danışıp, uygun karar verin. -Yılanın zehri yılana hayat verir. İnsana ise ölüm getirir. -Yollara düşen gölgeler, vakti belli eder. Bazı insanlar, gölgesinden bile korkar. Onların korkusu, güçsüzlüğünden ileri gelir. Keşke insanoğlu bu kurallara uyabilseler, ne kavga olur nede haksızlığa, yolsuzluğa pirim verilir.